Kabul

Bazen olumlu tek bir cümle duymak istemiyorsunuz. Mesela elinizdeki Pozitif dergisinin kapağındaki spotları bile…

Sanal alemde dolaşırken karşınıza çıkan mottolar, bazen epeyce dikte eden içi doldurulmamış tavsiyeler,

Hatta bazen için dolu dolu olan yazılar,

İlham veren insan hikayeleri, videolar,

Neşeli çocuklar, mutlu çiftler, sevimli hayvanlar…

Hiçbiri size iyi gelmiyor.

İyi geliyormuş gibi yapmak istiyorsunuz, gülümsüyor, paylaşımlar yapıyor, filmlere, kitaplara ya da lezzetli yemeklere, şık kıyafetlere, tatillere sığınıyorsunuz.

Ama olmuyor.

Hissetmemek için şekilden şekle giriyorsunuz ama göğsünüze, midenizde sıkışan o enerji gitmiyor.

Gitmesin. Bırakın tüm hücrelerinize kadar yayılsın. Acıtsın.

Kabul görünce onun da hali değişecek… Kabul gören her şey ve herkes gibi…

Negatif saydığınız o duygu olmasa pozitifinin de olamayacağını, bunun bir döngü olduğunu, o sıkıştıran enerjiye bu sefer kabul verdiğinizde ve “Ben bunu neden yaşadım?”ın cevabını dürüstçe aldığınızda bir dahaki gelişini daha kolay geçireceğinizi hatırlayın.

Elinizde tuttuğunuz derginin size hayat boyu her an çok iyi hissetmeyi değil, her türlü duyguyu -ayrıştırmadan- cesaretle hissedebilmeyi anlatmaya çalıştığını,

Artıdan eksiye, eksiden artıya salınımın tadını çıkarmanız için var olduğunu lütfen hep hatırlayın.

Eylül ayında tekrar görüşmek üzere…

Sevgiyle kalın.

 

*Pozitif Dergisi 26. sayısında yer alan giriş yazısıdır. Temmuz 2018