Üzgünsün… Endişelisin… Artık bizim içimize işlemiş o cümle hep aklında:
“Ne olacak bu memleketin hali?”
Gazetelere, televizyonlara bakacak halin kalmamış.
“Artık izleyemiyorum canım, vallahi yüreğim kaldırmıyor” diyorsun.
Ah o eski günler nerede, anmadan geçmiyorsun.
Neyi istediğini bilmiyorsun ama neyi, kimi istemediğinden çok eminsin.
Artık sokağa bile çıkmak istemiyorsun.
Saygısız insanlar sarmış şehri, ıyyy, iğreniyorsun.
Memleketin çivisi çıkmış.
Kural, yasa, kanun kalmamış.
Birileri gelsin, bir şeyler yapsın istiyorsun.
Birileri gelsin, birileri yapsın, birileri düzeltsin.
Ama sen hiçbir şey yapma, değiştirme.
Hep aynı kalmak sadece senin hakkın.
Mesela sen sigara içiyorsun ya, her yerde içilmeye devam etsin istiyorsun.
Kafeteryalarda, meyhanelerde, barlarda, mekanların en dip köşelerinde dumanın aynen tütebilsin ama ülke değişsin istiyorsun.
Bahanen de çok…
Hava soğuk.
İçkinin yanında içmeyince zevki yok.
Bir tane keyfim var, ona da dokunmayın.
Şimdi ta oraya mı çıkacağız, ineceğiz.
Ne olur içsek?
Sırayla içeriz, çok duman olmaz.
Zaten bir hafta sonu iş yapıyoruz, bırakıyoruz içsinler.
Ve nicesi…
Sadece bu yasak için bu kadar çok “ama” üretebiliyorsun da herkesin “ama”sının kendisi için çok geçerli olduğunu unutuyorsun.
Ya yak bir sigara daha ve her şey hep aynı kalsın.
Ya da değişim senden başlasın.
cesaretdeğişim senden başlasınfarkındalıksen değişirsen dünya değişirsigara yasağı
Yorum yapmak ister misin?